Kimse! Şiiri - Velat Durdu

Kimsesizim, bu koca şehrin derinliklerinde kaybolmuş yarın sevdam.
Bir kaldırımın köşesine atılmış sigara izmaritiyim yani, son bir umut ile çekilip kenara fırlatılan.

Kimsesizim, kendi düşlerimde kaybolmuş bir köleyim, bugünüm yarınım ve geleceğim yok.
Ama kendi dünyamın tanrisiyim.
Sadece düşlerde her şeye hükmeden.
Kimsesizim,
korkak, pasif, yitik ve yıkık bir insanım aslında, üstüne bile tükürmeye değmeyecek...
Kimsesizim,
ama herkesin de kimsesiyim, derdini dinler, yol gosterir ve umut veririm "kimselere."
Bana gelince de kendime kimse olurum!

Aslında benim de kimsem olabilirdi, birinin gülüşünde boğulup, gözlerinde yine yaşama merhaba diyebilirdim
Ama...
Ama kimsem olmadı benim ya o "kimseler" çok uzaktaydi ya da çok uzakta kalmışlardı.

Ama yaşam öyle bir öğretmen ki, hep şunu öğretti bana :
Kimse kimsenin kimsesi değildir!