Kimse Şiiri - Zeynep Beşen

Yerleşiği olmayan bir yerde
Bir başına tahtadan bir kulubeyim ,
Ucu bucağı yok yanlarımin,
Ne ağaç ,
Ne dağ
Ne çalı ne bir çırpı,
Ucu bucağı yok yanlarımin.
Gökyüzüne bitişik yaşıyorum.
Yildizlardan evlerim.
Evlerim ki 'ne yikilir 'ne yapılır cinsten.
Bazen çölde gezen bir rüzgârım
Geceleri kendimi ısıtır
Gündüzleri kendimi saklarım.
Bir sessizliğin için de onu yaşarım.
Onu diyorum, birazda benim aslin da .
Onu diyorum
Bakan benim
Duyan benim
Gidip gelen dokunan benim .
Şu an geceyi dinliyorum
Bir sokak lambasin da ..
Kaldırım taşında biten otum bazi.
Yada güneş değmeyen yerleri kapsayan yosun .
Adres soranlara kuzeyi işaret ederim.
Güneşi bir solusam dünyanın ömrü azalır.
Filistinde bir ağıt
Cernobilde bir sizintiyim ben .
Batıda isa 'in esprisi
Doğuda musanin alameti
Evrensel alan da muhammediyim ben .
Zamanin her demin de bir ruhta peydah olur ,
O vaktin tüm putlarını paltalayanim ben .
Kimi yerde adımı ayyaş ederler
Kimi yerde yüzüme secde sürerler.
Yurdundan göçen insanlarin avaziyim ben .
Ne şikayet edilirim
Ne de şükredilirim.
Bir dilencinin izzetini ayaklar altına alanım ben.
Ne mecburumdur
Ne zorlarim
Tüm gönüllü işlerin bismillahiyim ben.
Beni yaşayan sonsuzluğu kana kana içer.
Var olma sahnesinden ayağını çeker.
Nice var olmuşa yokluğunu hatırlatanim ben.
Öyle birden gelirim
Öyle birden gitmem
Herkese görünür bir kaçına tutunurum.
Kimseden kimseye hiç kimseyim ben .
Adımi almaz korkanlar
Benim varlığımın kafiri çoktur ,
Özlemek cehennemin de yanar tutuşur.
Herkesin hilesine aşık atanım ben .
Merhamet bilmem
Insan seçerim
Ruh denilen maverade yaşarım.
Etiyle yaşayana ateş olur yakarım
Ruhları yıkayan esmasıyım ben .
Hangi tarihe baksan gücümden korkarlar.
Bu yüzden herkesin şuurunda var olmazim ben .
Suçlamam ,yargilamam.
Mecnun değilem
Ferhat değilem
Onların rüyasında gezinen bir hülyayim ben.
Şirin değilem
Leyla değilem
Onların düşünde bir hülyayim ben.
Kaç yıllar geçmiş
Kaç depremler olmuş.
Yaşından bir nebze almayanim ben .
Volkanlar olmuş
Taşlar yanmış
Ülkeler kurulmuş ülkeler yıkılmış
Bir dalından yaprak düşmeyenim ben .
Bazen kuru ekmektedir benim şanim,
Kimi zaman saraylar da yoksul avuturum.
Bir damla su da okyanus uyuturum.
Gözlerden ruhlara yaşayanım ben .
Adımı sorma ,sende bilmezsin
Olmadığım yerde bilinmezim ben.
Olduğum yerleri aşikar ederim
Ölüye okunsam diri ederim.
Çoğu ölmüşe şifayim ben .
Kimseye zincir takmam
Kimseyi kimseye bağlamam
Ben iplerimi etlerden örmem.
Ördüğüm bağlari kimseye ogretmezim ben.
Beni herkes konuşur
Bir ikisi bilir
Pek azı yaşar.
Herkesin kursağın da barinmazim ben .
Şimdi ara bul .
Bulursan bana da haber ver .
Beni an'da bulana bir ikramın ben.
Erteleyene leşim.
Görmezden gelene bir hiçim.
Hiçliğimin elinde bir varım bir yokum ben.
Yurduma girmek isteyen çoktur.
Kargalar görse güle güle ölür.
Korkuluk misali bir hirkayim ben .