Kimse Şiiri - Kamal Ataman

Çevrende kimse kalmadı,
Kimseden ummadın
Kimseye muhtaç olmadın,
Olmamalısın...
Kimse sana sormamalı,
Kimse acımamalı sana
Hiç kimse, ne kadarsa
Kimseye kalmamalı hatıra.
Çevrende kimse kalmadı
Demek ki istenilmiyorsun?
Yahut tanınmıyorsun henüz
İnsanlar bir tür yargıda
İnsanlar bilmiyor seni
Bilmiyor yapabileceklerini
Belki de acıyorlar sana
Bir çocuk gibi...
Kimseye söylememelisin sırrını
Kimse bilmemeli düşüncelerini
Kimse taşımaz sırtındaki yükü
Kimse anlamaz seni.
Çoğu kişi hak etmez bu dünyada
Çoğu kimse sevilmeyi.
Çoğu kimse bilmez değerini
Çoğu kimse düşmandır.
Ve yeryüzü günahkar
Şişme umutlarla dolmuş
Yargılar, yargılar, yargılar
Sonu gelmez o yalanların
İnsanlar sarılır bir söze
Sanki pür doğruluk akar
Kimse sormaz hakikat ne
Kimse, hiç kimseye.