defalarca “birini anlamak için, o olmak gerekir.” demiş olmama rağmen,
“ne olursun beni anla! ” diye yalvardı.
o gün, ilk defa kendimden ayrılıp,
kendimi tamamen bir kenara bırakıp,
o olmaya karar verdim.
önce yazılarımı, sonra parmaklarımı bıraktım.
kokumu, tenimi, sesimi,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta