Kimse Şiiri - Ali Ulvi Şahin

Günlerimiz geçti ah-ı vah ile,
Giden gitti, artık geri gelmiyor.
Güreş tuttuk, her gün padişah ile.
Acep kim yenildi? Kimse bilmiyor.

Birkaç delikanlı yan yana geldik,
Bizden büyükleri kılavuz bildik,
Yüreklerden kötü niyeti sildik,
Kimlere binildi? Kimse bilmiyor.

Birlik olduk, kendimizi yönettik;
Çevremiz bir idi, gezdik bin ettik;
Doğruluğu kendimize din ettik.
Herkes mi yanıldı? Kimse bilmiyor.

Avcı olduk, birkaç zaman avlandık.
Eş dost ile; yedik, içtik, tavlandık.
Hayal kurduk, bir çoğumuz evlendik.
Hayat mı sanıldı? Kimse bilmiyor.

Zamanımız neredeyse yollarda.
Kuş avladık ağaçlarda, dallarda,
Ördek vurduk kışın, soğuk göllerde,
Ne zaman dönüldü? Kimse bilmiyor.

Ziyarete gider idik köylere;
Aldırmazdık ufak tefek şeylere;
Bir tatlı söz hediyemiz beylere.
O gün kim anıldı? Kimse bilmiyor.

Sevgi, bizi bir araya getiren,
Mutluluğu senelere yetiren.
Menfaattir muhabbeti bitiren,
Bu nasıl gönüldü? Kimse bilmiyor.

Birkaçımız toplandık bir araya,
Kuvvet onda hizmet edip paraya,
Sahip olsak arabaya, saraya;
Neyine kanıldı? Kimse bilmiyor.

Senelerce yalnız kaldık zorlandık,
Uzaklardan gizli, saklı, horlandık,
Ateş pas bağladı, hatta porlandık,
Nasıl mı sönüldü? kimse bilmiyor.

Ulvi’yem, usandım garip gezmeden,
Gönül tellerine vurduk üzmeden,
Nağme nağme yüceliği süzmeden,
Sevgi mi sunuldu? Kimse bilmiyor.
14 NİSAN 2012