Kimse Şiiri - Cengizhan Eren

Omuzlarıma düşmüş bir kaç damla saç
ve yüzünün samimi ıslaklığı
konuşurken yabancı yakınım kendimle
duygusuz flörtlerimizi tanıştırıyoruz
bir ruhum söylüyor
bir ben
kanımız kaynıyor sımsıcak öpüşmelere
kaydı yapılmamış zamansız gidişleri tanıştırıyoruz
bir ruhum söylüyor
bir ben

kocaman olmuşum ruhumun sığmayacağı kadar
küçük kalmış sözler
ruhum manidar konuşuyor şiirlerde
kafiyeler hiç de kafiyeli durmuyor
şairane yalnızlıklar bulamıyorum kendime
bir ruhum yazıyor
bir ben

kanıyorum raslantısal bakışmalara
sonra diyorum ki
kablosuz bağlantılar gibi
ne yöne gidersen orada çekiyor aşk
bir ruhum çekiyor
bir ben

kimsesiz gibi kimseler içinde
kimse yok kimseler dolu ortalık
bazen ağlıyorum
kendimi ayıklıyorum içlerinden
sonra içinden
bir ruhum çıkıyor
bir ben

ben ağlıyorum
ruhum çıkıyor içinden
ruhum ağlıyor
bir mendil bile olamıyorum oysa ben