Kimmişim Şiiri - Saadet Gökçen

Kendi dünyamın gök mavisi duvarlarına rengarenk tablolar asıyorum.
Dumanlı dağların arasından bir güneş çıkarıyor,
Sağ taraftan aşağı bir şelale indiriyorum,
Çocukluğuma gidiyorum.

Gözlerimde alev alev yanan cesareti görüyorum.
Her zorluğa katlanacak,
Ama kendinden hiçbir şeyi de geride bırakmayacak bu kıza her geçen gün hayran oluyorum.

Farklı biri oluyorum.
Evdekilerden farklı ama bir o kadar da tıpatıp aynı birine dönüşüyorum.
Özlem duyduklarımdan sıkılmaya başlıyor ve kendi yoluma şeritler çizmeye hazırlanıyorum.

Bir yandan herkesten daha olgunmuşum,
Diğer yandan da hepinizden daha çocukmuşum,
Her şeye "boşver" deyip her gece ağlıyormuşum,
Tüm rezalet haberlere koca bir kahkaha atıp tozpembe hayaller kuruyormuşum.

Kıymet bilmiyor, burnumun dikine gidiyormuşum.
Nankörün tekiymişim, âşık olduğum kedilere benziyormuşum.
Kocaman sırıtıyorum, kedilerin tırnağı olamayacak ademe dönüp bakıyorum,
Varın siz kahrolası insanlar olun, ben bu vahşi kızımla gurur duyuyorum.