Kimliksiz Gidiş Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Çoktandır gitmek istediğim yıllar var
Her şeyi yerine bırakıp
Kalbimi alıp.

İzi olmasın gidişimin.
Takip edip durmasın beni
O yangın, o kül
O ölmüş, o çürümüş gün.

Kimliği olmasın gidişimin.
Adımı sorana
Nereden geldin
Nereye gidiyorsun diyene
Hiç diyeyim.

Saç örgülü trenlere binip
Beyaz giyimli ağaçları seyredip
İnip kar kokusunu içime çekip
Yoluma devam edeyim.

O dağ eteğine geldiğimde
Doğup büyüdüğüm yere geldiğimde
Durup sitemleneyim.

Ey benim bahçe kenarındaki menekşelerim
Renk çümbüşü günlerim
Ağaçların tepesine tüneyen gülüşlerim
Evcilik oynadığım
Damlarda koşuşturduğum arkadaşlarım
Meyvelerini kopardığımız için kovalayan komşularımız
Çiçeklerini yediğimiz yolun kenarındaki akasya ağacı
Çaydaki çömçe balıklarım
Siyah önlüğüm, beyaz yakam
Ve annem, babam
O hazin, o hüzünlü yıllara gitmeme niye izin verdiniz...

Annem, çömçe balıklarının ''kurbağaya dönüştüğünü'' söylediğinde, çok şaşırmış '' prensin kurbağaya dönüştüğü gibi mi' demiştim. Annemle ben ne çok gülmüştük. Her giden bir gülme eksiltti yüzümde...