Kimliksiz Gideceğim Şiiri - Burak Sandıklı

gövdem kaybolup gideceğim
kimliksiz kimsesiz yürüyeceğim
yürüyüşüm ıpıslak gideceğim

titrek esen rüzgarın birine binecek gölgem
küskün şarkılardan geçireceğim
huysuz ayaklarıma ve aksi adımlarıma
keyifle ıslık öttürmeden, küsüp
gideceğim
gölgeme pasaport bastırıp gideceğim
kimliksiz gideceğim

odamın kafa dağınıklığını toplayan
gündelikçi kadın gibi
çorabımın diğer eşini unuttuğum gibi
gündelik sıkıntıları sırtımda
terlik şaklaması
saçı başı keşmekeş şehirden gideceğim
eşini kaybetmiş çorap gibi gideceğim

bahçe köşelerinde yaramaz kıkırdayan günlerim
kova kova dökülecek ardımdan
yaramaz günlerimi kovalayarak gideceğim
eskilerimi yanımda götüreceğim
hayır eskimeyeceğim
eskimeden terkedişlerim gideceğim

kimliksiz kimsesiz gideceğim
bin senelik uyku kaçağı döşeğim
terk edeceğim
günde bir defa soluk alacak,
yıl içinde belki bir defa adımlarım geri kalacak
o denli bıçkın devrileceğim o denli hakiki
o denli hırçın gideceğim

Aydedenin oyuklu elini öpecek
bulut bulut serileceğim
tek şeritli gök yüzüne
çok katlı evlerin ayışığında kayganlaşan
çatılarından kuşkusuz düşeceğim
bir de evsizlerin üşüme nöbetlerinde
titreyeceğim
kolum kanadım kır ışık gideceğim

evimi hemen şurada bırakıp yürüyeceğim
yok kendimi evde unutmayacağım bile
koluma yağlı urgan bağlayıp gideceğim
dönmeyi kendime yediremeyeceğim
evimi gitmeden yedi kere yiyeceğim
yetmiş kere yemin edeceğim
gözüm tok gideceğim

gölgemi gövdemi hem de kendimi
alıp gideceğim
herbirini tembihleyeceğim
yoruldum dön diyene küfredeceğim

kimliksiz tabi kimsesiz gideceğim
adımlarım başına kadar çamurlanmış
ıpıslak gölgem
yürüyeceğim dev gibi gideceğim
kimliksiz kimsesiz gideceğim
nereye gittiğimi kendime bile
söylemeyeceğim