Kimliksiz Bedenim Şiiri - Muhammed Göçmen

Büyülediğin gülleri koynumda büyüttüm.
Her üzüntüm sebepsizce sindi bedenime.
İçimdeydi haykırışım...

Yollarına koşan adımlarım kadar büyüdü yanlızğım.
Dar bedenimi sarmadınya çaresiz çocuksu ağlayışımda;
Aman'ı olmaz mutlulugun aramızda.
Bütün hayallerim nisan yağmuru...

Islanmak;
Kalpsizliğin mavi adasında kollarını açmaktı,açtımda.
Tamlayamadığın her şey sahipsizliğimdir benim.
Sebepsizdir çaresiz kimliğim.
Ve helal değildir sensiz lokmalarım.

Hayallerimin bittiği yerde kapadım ben gözümü.
Siyah beyaz fotoğrafın dalıyor ufuklarıma,
Tutunmak istedim kollarımın uzandığınca,
Ağrısı dindi kollarıma uzaklığınca.

Herşeyimsin sen alabildiğince yarınlarıma git!
Düşüncelerimden hiç düşmeyenim.
Sevgililiğimi hücrelirine paylaştırırken,
Hiçbir kabulun hücrelenmedi fikrimde.

Baştan aşağı hayaldim yani.
Tutundum sana bir biz fani.
Ve dahası anlatamadıklarım...

Yüreğinde acısı bitik hislerim,
Sinirlerine durgun yollarına düşen gözlerim.
Ne bir gün Ne de bir an; Ömür boyu bekledim.
Ben vazgeçmem ki düşlerimden yanlızlık revamı senden?

Gölgelenmiyorsun...,
Avuç dolusu taşkınlığım sıkışır ellerimde,
Vurdurur göğsüme sinirim hasretçe.
Sırılsıklam aşkına susadım ıslandım caddende,
Bir sana susayan bir beni ıslatırmıydı ki onca özlemde.

Elimde değil sabırsızlığım yağmur selken,
Çöllerde meskenim sen yokken.
Kurak kaldım sana kalmadı yüreğimi avuçlayan bir beden.

Günümün gecesi sendin,
Noktaladım senı uzanamadığım gökyüzüne.
Baktıkça aydınlandım,karanlık yok dedim.
Parıltını izledim parladığınca.
Hep ilerdeydin...

Yeni bir hüsrana sürükledin,
Her hüsranda savruldum yüreğim.
Acısıyla tatlısıyla hırpaladı yani.

Silkeledim kendimi dağıtmak istesemde seni,
Döndürür başımı kararsızlığımın en vefasız anıdır silkelenişimin baygın temeli.
Bulandım suyuna, çamurlarımı katlettim.
Saplandı hadsizliğim mırıklarında.

Uğultun solumdayken dimdik ayakta duramadım.
Tutunamadım,tutunamadığım sen dalımı kırdım.
Kırarsam benimle düşersin bilirim.
Ölüm bizden ibaret kimliksiz bedenim...