Kimliksiz Acıların Sürgün Kentindeyim

Göğsümün toprağı üşüyor sensiz
Bulanık sular titriyor arklarımda
Irmağın koyusuna düştü gölgem
Rüzgârların ıslığı cebimde saklı.

Sönmemiş yangın koylarındayım
Düşlerin kavislerine sarılıyorum
Yudumlara bölünüyor öfkelerim
Usulca öpüyor sabrımdan sevda.

İçimde doymamış binlerce ah’la
Düştüm yollarına mesafen uzak
Heybemdeki asırlık türkülerle
Ruhumda dile geliyor dualar.

Yansam düşsem gecenin saçağına
Bir denizin tam orta yerine yağsam
Ezberimdeki şiirlerle sana sokulsam
Neşterlenip gözlerinde hep kanasam.

Usulca mendil salla bekleyişlerine yar
Düşlerin toprağına açıver tohumlarımı
Kimliksiz acıların sürgün kentindeyim
Özlemin morgunda bulmadan sar bedenimi