ruhumun adı yok
beyaz bir minibüsle gelmiş, kimliksiz çaresizliğim
fötr şapkam yırtık, sırtımda pardesüm, ensem kapalı,
yahut mapushane tesbihi elimde
parıldamakta etrafımı saran cam kavanoz
upuzun yatıyorum...
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta