Yitirdim mutluluğu
Yoruldum yolunu gözlerken.
“Sabrın sonu selamettir” dedim
Beklediğim yerde yıkıldım
Görenler iyi sanıyor beni
İçimde astığım onca beni sormuyorlar
Keder biter de neşe gelir dedim
Kaç sabah ettim, kaç şafakla bekledim
Gelmedi mutluluk, gelemedi
Gülmeyi unuttum
Korktum
Huzuru gözyaşımı dökmekte buldum
Ağlarsam gülemezdim
Gülmezsem yıkılmazdım
İçime akıttığım cümleler düğümlenir boğazıma
Vuramadım dilime isyanımı
Kader dedim kederlenerek
Daldı gözlerim uzaklara
Kendimi unutacak en uzak yere koydum resmimi
Ulaşamayım, konuşmayayım ve susturayım.
Nefesimi tuttum
Yok olabilmenin adresini buldum
Bıraktım kendimi
Yaşarken ölebilmeyi tattım.
Kayıt Tarihi : 25.3.2022 12:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Feryatlarınız hemen duyuluyor. Yaşamın bezemeleri ya da soldurmaları kendi ellerimizdedir.
Çok yüksekten düşerek parçalanacak bir şeyi anlatıyorsun sanki. Kutlarım.
TÜM YORUMLAR (1)