Kimliksiz Şiiri - Neşe Ersoy

Sen daralan gecede
bir serzeniştin, denizine düştüm
hep soru benliğim
güneş inadına uzak penceremden

ayışığına saklıyorum gözlüklerini
aşk yaşanırken bağnaz ayrılıkta sevecen
kimliksiz bir terördün
hapsediyorum sorgusuz
gözlerine geç kalıyor ayışığı

ellerin, sesin vardı
gecesi ürkek şehrin kalabasında
gözlerin vardı, adımların
sen yoktun

aşktın yaşlanmak istemeyen
çilekli rüzgarı soluyandın
kirdin ellerime duaydın yayılan
kokuydun ayrık otuna her şeydin

ekspresler geçiyor uzak yollardan
kokular taşıyor denizden dağa
firardasın iz bırakıp dilime
geldiğinde kimliksiz kaçarken yine
es kuzeye, güneye, kendine
yetiş, gündüz açmadan çiçeklerime