Kimlik Bunalımı Şiiri - Tuğşah Bilge

Kim olduğum konusunda en ufak bir bilgim yok.
Kişilik çatışması yaşayan bir beden ve
kendini ilah sanan bir ruhun buluşmasından ibaretim sadece.
Bunun dışında bildiklerim bilmediklerimden ibaret.
Şeytanın yanında dururken melek,
meleklerin yanındayken şeytan oluveriyorum.
Ortama göre şekillendiğim kesin ama bir tanım istiyorum.
Aşkın tanımı olmasada yaşandığı kesin... ya benim?
Varlığım düşüncemden ibaretken nasıl olurda yaşadığımı ifşa ederim ki?
Soruyorum size, bana bakınca ne görüyorsunuz?
Ben çoğu kez hiçlikten ileriye gidemedim, kendimi görünce, bir şekilde.
Kelimelerim bile anlamsızlaştı...
kulaklarınızdan içeri girince.
Yazdığım yazılar ifadesizce birileri tarafından anlamlandırılmayı beklerken,
ben ıssız bir köşede hareketsizce ve
hareketsizliğimden habersizce duruyor olacağım.
Kim bilir belki de sıcak bir yerde ısınıyor olacağım.
Cehennemi benim gibi ifade eden kaç kişi vardır bilemiyorum ama
orada ısınacağımız kesin. Hemde çok ısınacağız.
Yanacağız, acıyacağız, acınacağız.
Cennetten ziyerete gelmeyecek kimseler bizi.
Serinletmeyecek hiç bir içecek içimizi.
Sadece cehennemdekiler ve yananlar olacak.
Lüzumsuz hiç bir şey olmayacak. Tıpkı şimdiki gibi.
Benim gereksizliğim gibi.
Varlığımla yokluğumun bir oluşu gibi.
Yaşamamışlıklarımın oluşu gibi.
Yaşadığım şeyleri yok sayışım gibi.
Yaptığım, geride bıraktığım herşeyin olmayışı gibi.
Kelimelerimin anlatmak istediklerimi ifade edememesi gibi.
Harflerin istediğim gibi yan yana gelememesi gibi.
İstediğim hiç bir şeyin istediğim gibi olamaması gibi.
Her şeye sahip oluşum gibi.
Çelişik oluşum gibi...