Seni tanımadan önce o kadar mutluydum ki,
İçim rahat kafam sakindi ama şimdi o kadar karışık ki.
Elimin altında olan her şeyi bir bir kaybetmeye başladım,
Mutluluğu, huzuru, kendimi her şeyi kaybetmeye başladım.
Seni tanıdıktan sonra önce mutluluğu ve huzurumu kaybettim,
Sonra seni kaybettim, gitme dedim yapma dedim ama yine de gittin.
Viran bir şehir gibi yıkıldım, ardından aşkın, hiçbir zaman kalkmayacak bir en kazı kaldı,
Bir toz bulutu, bir yürek yangını, bir de başımda kavak yelleri.
Elimde hiçbir şey kalmadı,
Her şeyi kaybettim,
Seni, kendimi, aşkımı, sevdamı.
Hayallerimi, umutlarımı, zamanımı kaybettim,
Bir de kimliğimi hükümsüzdür.
25 Eylül 2010
Zafer ÖzkayKayıt Tarihi : 25.9.2010 14:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!