Sen;
Bu kadar kimsesizlikten nasıl da ölmez insan?
Düşün ki,
Azrail’in bile yeryüzünde yaşadığımın farkında olamayışını düşünecek kadar Ahmaktım.
Sonra sen geldin.
Sen geldiğinin bile farkında değilken,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta