Mütefâ’ilün Mütefâ’ilün Mütefâ’ilün Mütefâ’ilün
Hayatın güzelliği kalmamışsa, gönülde kimlere gül verem,
Kara gözlü yar kara toprağında yatarsa kimlere yâr diyem.
Gidiverdi cancağızım çabukca medense şimdi nasıl gülem,
Hayalimde şimdi gönül verip cananım deyip de sevindiğim.
Baharımdı yaz gibi sımsıcak güneşimdi, kimlere of diyem,
Ateş gibi bir nehr akıyordu
Ruhumla o ruhun arasından
Bahsetti derinden ona halim
Aşkın bu onulmaz yarasından.
Vurdukça bu nehrin ona aksi
Devamını Oku
Ruhumla o ruhun arasından
Bahsetti derinden ona halim
Aşkın bu onulmaz yarasından.
Vurdukça bu nehrin ona aksi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta