Kimlere Yalvarayım? Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Kimlere el-avuç açayım bu amansız karasevda için,
Kimlere sığınayım, kimlere yalvarayım?
Anlatılır dert değil ki elkızı, ellerkızı,
Düşmüşüm sanki değirmentaşları arasına
Bir sakar zamanımda,
Bedenim çıkmış bedenlikten, canım canlıktan,
Bir dermansız acıyla birlikte gelmişim bugünlere
Delikanlılıktan.

İki yakam ellerinde kalmış bir karasevdanın,
Yüreğim gerilmiş çarmıhlara sensizlikten,
Canım çalkalanır durur iğneli fıçılarda,
Kalmışım kalabalıklar arasında bir başıma,
En ıssız çöllerin en bir ortasında,
Öğütür durur sıcak yeller umutlarımı,
Yüreğimin kanı damlar gözyaşlarıma
Ve gözyaşlarım ayakizlerime,
Ömrüm kahreder durur sensiz geçip gitmiş
Senelerime.

Felaket görmüş köylüler gibiyim bir yanlarda,
Yarık yarık yarılmış topraklarım susuzluktan,
Göklerim mühürlenmiş bereketli yağmurlara,
Karatoprak altında kabuğunu çatlatamamış tohumlarım,
Sevda ekmiş, kahır biçmişim tersine mevsimlerde,
Bir kuru hasretten başka hiçbir şey kalmamış
Ellerde.

(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >65-66/100)