Kimlere Oldum Muhtaç Şiiri - Kemal Berk

Anlamadım bir türlü, nasıl geçti şu yıllar
İyisiyle kötüsü, hepsi gönlümde yatar
Kimi zaman gülsem de, kimi zaman ahu zar
Diyemedim kimseye, kimlere muhtaç oldum

Yükseklerden bakarken, en büyük sanma sensin
Yürüdüğün yollarda, taş dikenli bilesin
Düştüğünde anlayıp, gözyaşları dökersin
Dallarım kırılırken, kimlere muhtaç oldum

İki büklüm olarak, gelmişti ya yanıma
Sen bilirsin diyordu, çaresiz yalvardıkça
Bir kez olsun duymadım, Sağır sultan duysa da
Bende düştün ellere, kimlere muhtaç oldum

Yüreğimde bin bir dert, uzatırken elimi
Dün küçük gördüğümün, önünde çöktüm dizi
Güzellikler bir sırmış, boğazım düğümlendi,
Boşa gurur yapmışım, kimlere muhtaç oldum

Herkes ister bir köle, kendim olmuşum köle
Dik dururum diyenler, el pençe durur öyle
“Ol” diyenin huzurda, durmadık asla böyle
Kula kulluk ederken, kimlere muhtaç oldum

Hayatın yolu uzun, çıkarıyor yükseğe
Balonu patlayanı, yatarken görsen yerde
Hemen her gün gelse de, Yönelmeyen Rabbime
Yaşamayı bilmeden, kimlere muhtaç oldum

Kemal’eren Kemal Berk
19.3.2021