Kimlere Bu Kahrın Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Kimlere bu kahrın, anam-babam,
Kimlere bu zulmün?
Bir çırpıda tutup sana vermedim mi gençliğimi?
Kul-kurban olmadım mı uğruna cömertçe?
Baktım, görmedim mi?
Dinledim, duymadım mı?
Senin için aylarımı örttü acılarım bulut bulut,
Sızılarım çarşaf çarşaf kapattı güneşimi,
Yoksa seni sevdiğimden daha mı çok sevdim
Kendimi?

Türbelere bağlanan çullara-çaputlara döndü yüreğim,
Canım ceset ceset kapandı üzerime,
Bir bitmeyen ağıt olup gitmiş dilimde adın,
Varlığın; varlığına kurbanlar adadığım umut,
Zirvesine ulaşamadığım bir dağ gibisin evrende,
Karasevdam kuşlar gibi pervazlanıp durur
Çevremde.

Kime bu kahrın anam-babam, kime bu zulmün?
Rüzgar esse; yaralanır yüreğim,
Sızım sızım sızlar ciğerlerim yağmur yağsa,
Dağlanır dururum seninle tanıdığım rüzgarlarda,
Altında seninle ıslandığım yağmurlarda.
Sensizliğinde bile seni yaşarım, seni soluklarım,
Yoksa yeni kahırlarına mı yol açıp durmakta
Dualarım?

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 69-70/100)