Kimse farkında bile değildi üşüdüğümün
Oysa donmaktaydı parmakalrım
Ayaklarım da kopmuştu sanki
Hissetmiyordum
Ağıtlar boğazımda patlamaya hazırdı
Sen de sımsıcağım sanıyordum memleketim
Bu senin nöbetindi tuttuğum
Sense idamlar yazıyordun adıma
Gecede karanlığını beklerdim
Gündüz aydınlığını
Bazen neyi beklediğimizi de bilmezdik
Kapı gıcırdadı
Gıcırtısını
Köpeğin havlayışını
Kedinin miyavlayışını
Astsubay hayrinin de
Namusunu bekledik
Nöbetteyken kaçmasın diye
Doğruysa dedikleri
Masum insanları da vurduk
Bir vehimle
Bu da nöbet işte
Kayıt Tarihi : 2.8.2011 20:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!