Kimle Yuva Kurmalı Şiiri - Cihat Şahin

Evlenmenin zamanı, geldi geçti oğlanın,
Beğenipte bir kızı, kuramıyor yuvayı.
Vardır elbet kusuru, beşer olan insanın,
Yapamıyor tercihi, inşa etmez binayı.

Ya beğenmez tipini, ya boyuna takıyor,
Huyu nedir bilmeden, sırf tüyüne bakıyor!
Sarışındır tercihi, gözler ela olmalı,
Ölçüleri art arda, sıralayıp döküyor.

Aradığı vasıflar, her mankende bulunmaz!
Teni uysa tarife, huyu nedir bilinmez.
Her ölçüsü tıpatıp, uysa bile ne mümkün,
Bu mübarek ekrandan, çıkarıp ta alınmaz!

Dört yıl oldu biz seçtik, o eledi durmadan,
Büyüklerin isteği, nice deyip yormadan!
Varsa yoksa göz zevki, başka kıstas dinlemez,
Yapmak ister bu işi, tecrübeye sormadan.

“Dinlemezsin mademki,” dedim ona “sen bizi,”
“O zaman dinle bari o yüce peygamberimizi! ”
“Rehber odur mümine, istisnasız iyi bil! ”
“Sözlerini ölçü al, takip et nurlu izi.”

Şu dört şeyden dolayı, istenilir kadınlar!
Ya güzellik fazladır, cemalinden alırlar.
Yâda zengin biridir, tercih mala yapılır,
Veyahut ta soyda sopta, takılılar kalırlar.

Bir gerekçe daha var, mühim olan o asıl!
Akil olan düşünür, acep dindarlık nasıl?
Ötekiler geçici, mutlu etmez insanı,
Güzel huylu eşlerle, mutluluk olur hâsıl!

Erkek üstte olmalı, şu şeylerde kadından;
Yoksa olur rahatsız, o şeylerin yâdından!
Malda boyda ilimde, artı birde yaşında,
Üstün ise bunlarda, huzur yenmez tadından.

Bu dört şeyde kadınlar, üstte olsa erkekten,
Kompleks dolar haneye, kaçar huzur gerçekten.
Böbürlenir durmadan, ezmek ister eşini,
Gelmez sıra hürmete, kocasını yermekten.

Bunlar nebi ölçüsü, takdir edip uyana!
Var ebedi mutluluk, yaşayıpta yayana.
Kim sayıpta uymazsa, zindan olur hayatı,
Var milyarla şahidi, ta âdemden bu yana.