Kiminle konuşsam Şiiri - Yahya Bozkuş

Hoyrat denilen çizgide
Bir yıgın cahil cühela
Yer yüzü daralmış
İnsanlık sıgmıyor
Kiminle konuşsam, kırım var dünyada...

Oysa ne kadar hevesliyiz yaşamağa
Her cana hayat
Yaşama umut
Ölümler arefesinde
Yaşıyor gibi yaşamak
Kör topal hayatta
Sessizlik vurur dizelere
Ağıtlar yakılır doyulmaz şivana
Ağlar ağlarız,
Kiminle konuşsam, kırım var dünyada....

Koskoca evren düşecek üstümüze
Yağmur yağar doyar yeryüzüne
Sevinç işler toprağa
Günden güne eriyoruz
Ayaklarımızda titrek bilezikler
Birde dört bir yana, kolatıp oynayanlar
Kiminle konuşsam, kırım var dünyada...

Başımıza nerden geleceği belirsiz avcılar
Çıplak ayaklar,sokakda insanlar
Karın tokluğuna leşe koşanlar
Zevzek yürekliler görmezler, anlamazlar
Yüzümüze çarpar insanlık
Biraz anlasa bizi
Bütün kirleri yok eder,
Kiminle konuşsam bi kırım var dünyada...
Yahya Bozkuş