Kimine Zehir,Kimine Panzehir

Bahçenin birinde,
Çamurdan yapılmış,
Kurumayı bekleyen,çömlekler varmış…
Hemen yanındaki komşusu da,
Domates,biber fideleriyle,
Dolup dolup taşarmış…
Çömleklerle fideler,
Atışır dururlarmış…
Çömlekler dermiş ki:
“Ah sıcaklar bastırsa da,biran evvel kurusak…”
Fideler ise:
“Ah bir yağmur yağsa,tez elden boy atsak…”
Aradan birkaç gün geçmiş,
Birden nisan ayına inat,
Tüm gücüyle kar atmaya başlamış…
Bu iş ne çömleklere,ne de fidelere yaramış…
Kıştan kalan,
Filizlenmemiş pancar tohumları,
Gülerek konuşmaya başlamış:
“Siz hep,nalıncı keseri gibi,kendinize yonttunuz,
Oysa herkesin kısmeti sırasıyla…
Kader böyle,
Bize ilaç gibi gelen kar,
Sizin mutsuzluğunuz olacakmış…”

01.11.1994