Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Keşke yazdığınız sadece kurgu olsa, şiirlerde kalsaydı Metanet hanım. Ne yazık bu şiir gerçeklerin şiiri. Kısa metrajlı bir film gibiydi. Akıcı şiir diliyle okumaktan büyük keyif aldım her ne kadar hüzünlü olsa da...Kutlarım içtenlikle...Nicelerine... SAYGILARIMLA...
'Analara zor yazarım' ben..
Hele 'saçını süpürge eden', baba yerini de tutan, her işte çalışıp okutan, çocukken adam eden, yemeyip yediren, giymeyip giydiren, düğün dernek kurup 'ALTI ÇOCUĞUNU' evlendiren, baş göz eden bir anneye nasıl yazılır?
O altı çocuk 'SARAYLARDA' oturtsalar, bir dediğini iki etmeseler helallik alabilir mi o anadan?
'Pelit kapçığını beğenmez' misali reddetmek, altı ayda bir ay o mukaddes anaya katlanamamak ne demek!
'Huzur..'
Aranan tek o iken.. Evinden, barkından edin siz.. 'Huzurun evi de var' deyip, atın başınızdan!
Ya Rab sen sabır, selamet ver!
Tüylerim diken diken oldu okudukça Metanet Hanım..
İşte 'ŞİİRLER YAZDIĞIMIZ ANALAR' bu ha....
Anneler Gününüzü kutluyorum... Böyle bir şiiri bizlerle paylaştığınız, 'böyleleri de var' örneğini verdiğiniz için de tebrik ve teşekkür ediyorum..
Oğul, sakın üzülme, ben burayı çok sevdim
Bilseydim böyle güzel, daha önce gelirdim...
Engin hoşgörüsüyle rahatlatır Oğlunu...
Dikene takılmayın, yolunuza gül serdim!-----
Anneler içimizde ölene kadar taşıdığımız ikinci kalbimizdir düşürmeden ,kırmadan,üzmeden muhafaza etmeliyiz,ırkı,dini,renk i ,ne olursa olsun sorgusuz sualsız cennete giderler,anneler günü kulu olsun , tüm annelerin ellerinden öperim,bu tarz şiirleri çok seviyorum sizi ve şiirinizi kutlarım saygılar sunarım . .
Oğul, sakın üzülme, ben burayı çok sevdim
Bilseydim böyle güzel, daha önce gelirdim...
Engin hoşgörüsüyle rahatlatır Oğlunu...
Dikene takılmayın, yolunuza gül serdim!-----
Anneler içimizde ölene kadar taşıdığımız ikinci kalbimizdir düşürmeden ,kırmadan,üzmeden muhafaza etmeliyiz,ırkı,dini,renk i ,ne olursa olsun sorgusuz sualsız cennete giderler,anneler günü kulu olsun , tüm annelerin ellerinden öperim .
Duygulu ve aynı zamanda ders verici dizeler Metanet hanım yüreğine sağlık.+10.p. ant.
Yazdıran yüreği yürekten kutlarım hayatın acıda olsa gerçeği bu rüzgar eken fırtına biçmesine biçerde , var sen dost tut düşman içerde, kimin umrunda ana baba kalmış nacarda,
gün olur devran döner eken ektiğini biçerde
tam puan kabul buyurun
şairim,yüreğinize kaleminize sağlık,kutlarım yürek sesinizi sevgiler saygılar
Kimine Bir Teselli, Kimine Utanç Oldu...
Bir kadınla tanıştım huzurevi sakini..
Altı çocukla kalmış kaybedince eşini
Aksilikler üst-üste, bırakmamış peşini
Kimseye eğilmemiş kendi görmüş işini...
'Ben olurum hepsine, hem ana hem de baba
Hiç çekinmem olurum gerekirse maraba'
Ne bir yere sığınmak ne yeniden izdivaç,
Tüm zorluklara rağmen katmamıştı hesaba...
Olmuş evlatlarına hem anne hem de baba
Muhtaç olmamak için gösteriyormuş çaba
Kimi ev temizliği, kimi merdiven silmiş
Asla bir nankörlüğünü almamıştı hesaba...
Medar'ı altı evlat Rabb'inden hediyedir
Hepsi canına candır, hepsi ciğerparedir
Yemeyip yedirdigi, giymeyip giydirdiği,
Hepisinin değeri canından ziyadedir...
Büyümüş evlatları, hâne'leri oluşmuş
Sıra küçük oğlanda düğün/dernek kurulmuş
Anne, sahip olduğu tek evi ona sunmuş
Kendisi sessiz sakin bir kenarda oturmuş...
Her ay valiz elinde birinin kapısında
Herbirinin sırası geliyor altı ayda
Yüzler memnuniyetsiz, bir soğuk duş etkisi!
Torunlara verilmiş, kalamaz odasında...
Salonda da hiç olmaz geleni gideni var
Hem öyle yaşlıların gençlerle ne işi var
Her hareketi batar istenmeyen olunca
Hiçbir şey olmasa da göz üstünde kaşı var...
Bir karar alınacak, tüm kardeşler toplanır
Suçlu olan annedir, kendileri aklanır
Anne giderse eğer ev temelden paklanır!
Beklemeden tez-elden pılı pırtı toplanır
Hadi hazirlan ana gidiyoruz der oğul
Daha bir ay olmadı ne diyorsunuz sen oğul
Hadi diyorum sana sıkma canımı ana!
Anladım Can'ın şıkkın, Sustum-konuşmam oğul...
Taksi gelir kapıya, boyun eğer çaresiz.
kurbanlık koyun gibi sükûnetle tepkisiz...
Oğul söze başlıyor, ne var ki üzülecek! ?
Sonuçta olmayacak bu ayrılık süresiz...
Uzağa gitmiyorsun bir saatlik yer ana!
Anlar acı gercegi, anlar Hatice Ana
dönüp bakar oğluna, oğlum ne oldu sana?
Evladının hüznünü anlar Hatice Ana...
Oğul sakın üzülme ben burayı çok sevdim
Bilseydim böyle güzel daha önce gelirdim...
Engin hoşgörüsüyle rahatlatır oğlunu,
Dikene takılmayın yolunuza Gül serdim...
Ayda bir görüşürüz deyip veda edildi
Açıldı mesafeler hep ipe un serildi
Önce bir ay denildi sonra uç aya çıktı
Altı oğuldan biri gelir diye beklendi...
Artık görüşme günü senede bir gün oldu
Terk edilen anneler bu günü bekler oldu
Bir Gün! Anneler Günü, onlara umut oldu
Kimine bir teselli, kimine utanç oldu...
..............................
...................................
Metanet Yazıcı
TEBRİKLER SELAMLAR
Analar... Yüreklerinde açan güllerin dikenini kendisine, kokusunu çocuğuna layık gören analar... Yemeyen yediren, içmeyen içirten, giymeyen giydiren analar... Dertlerini, kederlerini, üzüntülerini yüreğinde açtığı mezara gömerek, çocuklarının hep mutlu olması için çaba gösteren analar... Onlar için ne kadar güzel şeyler yazılsa da az... Akıcı ve daha önemlisi birbirinden anlamlı olan dizelerinizi, o dizeelri yazdıran ana sevgisi yüreğinizi kutlarım... Sevgiyle kalın...
çok etkilendim,yüreğinize kaleminize sağlık
sevgiler
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta