Kimine Şiiri - Davut Affan Yılmaz

Gözler, kamaşır şafağı beklerken,
Kimine çok gelir, kimine derttir.
Kuşlar, ötmeye başlar erkenden,
Kimine işkence, kimine derttir.

Gündüzler geceyi bekler sessizce,
Gece bitmesin ister, ay eşsizce.
Vakit dolmuş ve gece bitiyor ise,
Kimine az gelir, kimine serttir.

Güzler yaklaşır durur, yaz biterken,
Bulutlar beklenir, güneş sönerken.
Toprak koku verir, yağmur dinerken,
Kimine hüsran, kimine hasrettir.

Ümitler, güç zamanlarda belirir,
Ümit varsa, o yürekler delirir,
Ok kirişe takılır, yay gerilir,
Kimine imdat, kimine basittir.

Gönül, bazen gizlice bir mabettir,
Kullanmaya bilene, bir ziynettir.
Önemlisi, kullandığın vakittir,
Kimine ifrat, kimine tefrittir.

Davut Yılmaz ( Affan)