Farkına varıyor insan biraz geç olsada.
Değişen tek şey rakamlar aslında.
Saatler değişiyor, tarihler deiğişiyor. Bazı şeyler hep olduğu gibi kalıyor.
Kader gibi insanlar gibi.
Hayat bu ama bazen çok zorluyor.
İnsanın kendinden başka gidecek yeri olmuyor.
En zoru en ağırıda bu aslında.
Çaresizliğinde bile kendinden başka sığınacak yerin olmuyor.
Kalabalıkların içinde yalnızlığı yaşamak zorunda kalıyorsun.
Sessizleşmeye başlıyorsun sonra dinleyenler oluyor lakin anlayan yok ne fayda.
Alışıyor insan Bir yerden sonra yalnızlığa.
Acısınıda mutluluğunuda içinde yaşamaya başlıyor.
Aslına bakarsan Yavaş yavaş ölüyor insan.
Ama değil bunun farkında.
Önce duygularını kaybediyor ardından hislerini.
Kimse haketmiyor yalnız kalmayı ama.
Bazen ölüm tek çıkar yol gibi görünüyor.
Ama bugün ölsen kimin umurunda.
Kayıt Tarihi : 3.1.2022 19:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!