Kımin umrunda Şiiri - Mehmet Ali Demirel

İçimde dinmeyen sızı dinmiş bu gece
Bir nefes alıp rahatladım mı sanki
Kim yanmış,kalmış,ölmüş kimin umrumda
Satmışım Dünyanın telaşesini Amele pazarında

Hep hamal oldum taşıdımda taşıdım
Her binaya çıktığımda
Alın terim benden önce çıkardı
Dizlerim,izlerim, gözlerim vede defalarca küfür ettiğim sözlerim
Küfür etmişim,yemişim kimin umrunda

Yakam yırtık üstüm kir pasak içinde
Yüzüm su yüzü görmez şükür
Elerim keza öyle
İçimde ki köz , öz, göz ve yutulan bunca toz
Kuytu köşelerde düşmüşüm kimin umrunda

Sabahtan Akşama kadar
kuçelerde Küfe’yle dolaşmak ekmek dilemek
AŞ, iş ,emek , bir yudum su,bir dilim ekmek vermek ?
yemişsin yememişsin aç kalmışsın kimin umrunda

Üstün açık kalmış soğuk bir ter dökmüşsün hastalanmışsın
bir köşede zatürre olmuş
Ey garibim ölmüşsün kimin umrunda...

Memoçilo 06.10.19 Berlin