Kimin Umrunda Şiiri - Yüksel Güney

Kimin Umrunda
Evin yoluna geçip oturup,
Gelene geçene hep seni sorup,
Geleceksin diye hayaller kurup,
Her gün ağlasam da umrunda değil...

Haramdan çekmişim el, eteğimi,
Duvara asmışım ben eleğimi,
Paramparça olmuş saf yüreğimi,
Taşa bağlasam da umrunda değil...

Varımı yoğumu ortaya serip,
Haydi gel, diyemem sana güvenip,
Terk edip gittiğin şimdi bu garip,
Kalbi dağlasam da umrunda değil...

Hani bendim senin bir tek sevdiğin,
Hani bir tek bendim gönül verdiğin,
Şimdi ne oldu da her istediğin,
Ortam sağlasam da umrunda değil...

Işıl ışıl yansam bir şehir gibi,
Şehir bana olsa panzehir gibi,
Yatağından taşmış bir nehir gibi,
Her gün çağlasam da umrunda değil...