Kimin Umrunda? Şiiri - Bekir Dalkıç

Herkes kendine ısınacak bir ateş arayıp arayıp, buluyor en nihayetinde illâ, 
Peki ya o yanan odun hangi ağacın odunu, kimin umrunda?
Birilerinin hayrına yağıyor gibi yağmurlar, yağıyor yağmasına nitekim,
Herkes kaçışırken bir saçak bulup altına,
Sırılsıklam ıslanan kimin umrunda?
Şiirler yazıyorsun kah damla damla kanıyor düşünce, kah uyanıp ürperiyor duygular üşüyünce.
Kah ağlıyorsun harf harf, tümce tümce,
Kah çiçekler açıyorsun mısra mısra o gül yüzün ince bir kâfiyeyle gamze gamze gülünce.
Bakıyorsun ki herkes mest olmuş,  geçmişler kendilerinden o şiiri okuyunca
Lakin bu yazan kimin umrunda?
Kaybolmak kurulan bir hayalin içinde.
Aşklar derya, gönüllerin kıyısından tekneler geçip gidiyor ya hani,
El sallıyorlar gidenler ufuktan mağrur, yeni umutlara yelken yelken açılınca.
Rıhtım da mahzun mahzun, gelişleri bekleyenler kimin umrunda günlerce?
Şimdi, tam da şu an aç o zarfı, sonrayı bekleme.
Hüznünden tutup bastırırken kalemiyle kağıda, belki bir mezar kazdı sevdiğin.
İçine de kendini koydu kıvırıp, dertli bir şiirinin içinde
Durma oku.
Bil ki yarın, yıldızlar kadar uzak olabilir düne.