Kimin haddinedir Şiiri - Murat Ülkü

Kimin haddinedir hüküm dağıtmak,
Yaralı kalplere sitem fırlatmak?
Marifet değildir kusur aratmak,
Hataları saymak sana mı kaldı?

Toprak bir, güneş bir, tekdir bu vatan,
Aynı hamur ile yoğrulmuş her can.
Yüce Yaradan’dır canı lütfeden,
Canları ayırmak sana mı kaldı?

Aşkın deryasında damla değilsen,
Gönül kapısında kilit değilsen,
Sevda bahçesinde bülbül değilsen,
Gülleri ayırmak sana mı kaldı?

Edep hırkasını giymeden sırtına,
Bakmadan ruhunun toz fırtınasına,
Kendi içindeki nefis harbi yerine,
Saf tutup kırmaya sana mı kaldı?

Güzeli çirkinden seçen bir gözle,
Kibir deryasında sahte bir yüzle,
Mevlam bir bakarken onca bin yüze,
Kulları bölmek sana mı kaldı?

Nefsin kalesinde okçu olursun,
Kendi kuyusunda Yusuf bulursun.
Sen daha yolunda bir toz olursun,
Menzili çizmek sana mı kaldı?

Aşk bir ateş ise, her ruh bir çıra,
Kimi közde gizli, kimi kapkara.
Yaratan dokunmuş onca bir yara,
Kabuğu kaşımak sana mı kaldı?

Zerrede gizlidir güneşin nuru,
Kibirle bulandırma o berrak duru.
Mevla soracakken asıl hesabı,
Defteri açmak sana mı kaldı?

Cennetin tapusu cebinde midir?
Cehennem nidası dilinde midir?
Mizan terazisi elinde midir?
Günah tartmak sana mı kaldı?

Topraktan geldin, dönüp gidersin,
Kibirden kuleler inşa edersin.
Sen hangi davanın galibi dersin?
Safları ayırmak sana mı kaldı?

Güneşi balçıkla sıvanmaz eyle,
Haddini bilerek kelam et şöyle.
Yaradan bakarken merhamet ile,
Kulu dışlamak sana mı kaldı?

Aynaya bakmaya yüzün yok iken,
Yolunda binlerce zehirli diken.
Mevla’dır mazlumun ahını çeken,
Hüküm giydirmek sana mı kaldı?

Giyinmişsin sahte takva postunu,
Isırırsın sana gülen dostunu.
Gör artık aynada asıl kastını,
Hesap sormak sana mı kaldı?

Kus mukaddesatı kirli ağzından,
Kurtulamaz dünya senin enkazından!
Cehennem utanır senin hırsından,
Nârı bölmek sana mı kaldı?

Sustur o kokuşmuş nifak dilini,
Çek o kirli, o kanlı elini!
Görünce Azrail’in sert yelini,
Can ayırmak sana mı kaldı?