Kimin bu hayat Şiiri - Abdurrahman Polat

Bir yudum insan seyiriyor yanı başımda,
Cümleler arttıkça artıyor, kulaklarımda,
Zor olana eğiliyor hislerim,
Kavga ediyorum sonsuzlukla,
Bitecekmiş gibi çırpınıyor dilim haksızlığa,
Tüm vücut haykırıyorum ufak bir umutla,
Nesli tükenmek üzere olan adaletin kursağında,
Nefesim tıkanırcasına savruluyor, ölü kelimelerle,
Tüm ışıklar kapanmış gökyüzünde,
Umarsızca ay dikizliyor dünyayı fakat batmak üzere,
Sevgililer kurtaracak semtleri,
Gençler, çiçek bahçelerinde sarılarak tebessüme açacak yolları,
Aşıklar uzun uzun gözlerine bakarak azaltacak kadehleri,
Çocuklar tekrar sokaklara indiğinde kurtaracak bu evreni…