Üşümesin diye çeketimi verirdim.
Üzgün olduğunda ben erirdim.
Canımda bir can bilirdim.
Kimin aşkı büyükmüş söyleyin dostlarım.
Bir gün görmesem hasta diye düşünürdüm.
Bir parça ekmeği bile beraber bölüşürdüm.
Sesimi çıkarmam seve seve uğrunda ölürdüm.
Kimin aşkı büyükmüş söyleyin dostlarım.
Affederdim o affedilmez hatasını.
İstemezdim hiç bir gün ağlamasını.
Darıldığımda kapatmadım gönül kapısını.
Kimin aşkı büyükmüş söyleyin dostlarım.
Vazgeç derlerdi dinlemezdim elleri.
Yutkunurdum söylerdi o acı sözleri.
Sakınırdım yabancı gözlerden o gözleri.
Kimin aşkı büyükmüş söyleyin dostlarım.
Suçum yokken ben özür dilerdim.
Yormam yanına ben giderdim.
Bittiğinde bu aşk onu hiç kötülemedim.
Kimin aşkı büyükmüş söyleyin dostlarım.
08-08-1997
Nihat İlikcioğluKayıt Tarihi : 27.1.2008 00:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)