Sen benim yaşama ayak direyişimsin, herkese sırtımı dönüp gidişim, uzun yıllar sonra içimi bu denli ısıtan közüsün kalbimin...
Benim en büyük zaafımsın, en şefkatli yanımsın. Bazen küçük bir ilkokul çocuğu, bazense altı çocuk büyütmüş bir anadolu kadınısın. Gökkuşağı denince aklıma ilk gelen şeysin. Umudumsun, tüm umutsuzluklarımı o güzel kalbinin şefkatiyle yok edensin. Sen benim sadece sevdiğim kadın değilsin. Sen benim, bir daha kimseye nasip olmayacak tutkumsun. "Bir daha asla yaşayamayacağım aşklara teğet geçiyorum" sözündeki aşkımsın. Aşka giydirdiğim en güzel elbisesin. En çok sakındığım yanım, kapalı bir havada bulutların arasından hızla sıyrılıp dünyayı aydınlığa kavuşturan güneşimsin...
Ziya TüfekçiKayıt Tarihi : 7.11.2017 19:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!