Kimimsin Sen? Şiiri - Özgül Özyılmaz

İnsanoğlu çevresindeki herşeyi adlandırmış
Anam, babam, işim, eşim, kardeşim demiş..
Bense seni nasıl adlandıracağımı bilemedim..
Paylaşılan onca şeye;
Ne arkadaş, ne sevgili, ne de dost diyebildim..
Gönlümden geçense sevdiğim..
Ama korkarım, abartılı bulmandan
Çekinirim, beni yanlış anlamandan..

Hiç kimseden fazla birşey istemedim..
Verebileceğinden bir kum tanesi fazlasını bile dilemedim..
Dostluk, yardım, iyi niyet, anlayış, hoşgörü, para-pul, sevgi..
Bildim ki, verebileceğinden fazlası insanı zora sokar..
Gördüm ki, gönülden olmayan şeyler insanı yorar..
İstedim ki, kişi kendi görsün, farkına varsın, kendisi istesin..
Ki alınanın-verilenin bir anlamı, değeri olsun..

Fazlasını Tanrı’dan dualarımda istedim..
Her gece “bana iyi bir kul olmakta yardım et allahım” dedim..
Herkes için iyi olanı, hayırlı olanı gerçekleştirmesini diledim..
Bir de beni anlayacak, yüreğimdeki sevgiyi, sadakati,
Ruhumdaki ışığı görebilecek bir can yoldaşı istedim..
Her seferinde “belki bu kez” diye şanş verdim..
Her yıkılışımda;
“Demek ki hayırlı değilmiş” diye yüreğimi teselli ettim..
Ruhum bedenime sığamadığında ise
“neden” diye isyan ettim..
Biraz durulunca “sen en iyiyi bilirsin Tanrım” dedim, kabullendim..

Peki ya sen sevdiğim.. ya sen..?
Sen neler istedin hayattan? Sen neler diledin Tanrı’dan..
Madem ki bu kadar hızla çıkartacaktın beni hayatından
Neden benimle olmayı bu kadar istedin..?
Neydi aradığın, ardından bulamadığın..?
Gerçekten değer miydi?
Kırdığın, incittiğin, yaraladığın..? ?
Can yaktığın..? ?
Yoksa gerçek olan;
Tüm bunların farkına bile mi varamadığın..? ? ..