Kimim Ben ? Şiiri - Muhammed Furkan Baltacı

Gözümü açtım,bu sabah her günün sabahı değildi
Şelaleye benzer bir yerin hemen kıyısındaydım
Bir,bilemedin bir kaç kişi vardı
Kediler,böcekler,kuşlar
Köpekler uzaktaydılar,şelaleye yaklaşmıyorlardı
Sonra, gelmeye başladılar,
Çoğu genç,düzgün giyinimli,
Sigara içenlerin sayıları çok fazlaydı
Kızlı,erkekli
Herkesin ayrı bir konusu,konuşması
Derdi,tasası
Yarım kalan çaylarını,şelaleye dökenler
Biten sigarası ile beni vurmaya çalışanlar
Ve gece oldu,karanlıktı kimse yoktu
Yeni bir güne gözümü açtım,güneş çoktan doğmuştu
Kimse gelmemişti, diyordum ama
Sırtını bana dayamış,
Sıkıntısı yüzünden belli olan bir genç
Sigara içiyordu,
Kimse yoktu,
Ayılana kadar benimle konuştuğunu fark etmedim
Tanımıştım bu genci,dün sigarası ile beni vuran genç
Yaktı bir sigara daha
Dokundu elleri ile gülüyoruz,çok gülüyoruz
Kendimizi yaşantımızı tartmıyoruz dedi
Dün sorumsuz,aksi görünen o genç,bugün çok farklıydı.
Sonra,konuşmaya devam etti.
Buranın aslında ismine uygun bir yer olmadığını
Burada diğer gençlerin kullanıldığını,
Hatta bütün insanların kullanıldığından bahsetti
Yukarıdakilerin yetmediği gibi,insanlarda insanları kullanıyormuş
Öyle dedi.
Konuşamıyoruz,konuşsak da bir taraf sadece anlatıyor
Bir taraf para sayıyor,diğer taraf gün
Bir taraf gülüyor, diğer taraf ağlıyor
Alışamıyorum bu duruma,
Geceleri,gündüzlerimi tartıyorum bazen, uyuyamıyorum
İçim sıkılıyor,gördüklerime müdahale edip engelleyemiyorum
Öğrendiklerin,gördüklerin hepsi boş
Sistem belli,ya besleyeceksin,ya da uzakta duracaksın
Ne yapacağımı bilemedim.
Yine uyuyamadım,bir yerden başlamaya geldim
Senden özür dilemeye geldim dedi.
Özür diledi.
Uyandım bu sefer dallarım yoktu,
Sırtını gövdemde kaşıyıp,yapraklarımla beslenen hayvanlar yoktu
Ben de genç gibi sistemi beslemek için uyandım.