Kimim? Şiiri - Esra Menekşe

Kurtarma beni düştüğüm yerden karanlık mahzenlerinde kaybolayım, saklambaç oynarız belki ne dersin? Yitip gitmem senin olmadığın yerlere, tutup eteğimi koşmam başka diyarlara. Sensiz olur mu hiç taze ekmek kokusu, bir bardak sıcak çay, biraz peynir, bal… Balım değil misin sen benim ekmeğime sürmeye kıyamadığım… Saklarım lokmalarımı uzaklığa inat yanımdayken suretin.

Eller ne çabuk ayrılmıştı sahiden. Kim ayırdı onları, kim dikenli teller ördü yollarımıza, suçlu kim, kim götürdü gözlerimden gözlerini? Yoksul kalmış düşlerim, sensiz mi olmalı şimdi gülüşlerim? Tepetaklak oldu hayalini sevişlerim.

Bir buse-i har düşmüş yüreğe sahipsiz kalmış yaban ellerde. Neden yalnız bıraktın bu kadar tumturaklı yüreği, pimpirikli kızı, acemi elleri… Raks eder adını duydukça gülüşlerim, sırf güneşe inat havai fişek gösterisi yapar adeta.

Bir sızı düştü gözlerimden düşlerime, düşlerimden gülüşlerime. Yok muydum ben yoksa var mı? ? Koca bir çelişki çevirir dört bir yanımı alır sorular beni kucağına, sallar durur beynimdekileri. Nerdeyim, neyim, neyinim, BEN KİMİM?