Kimileri Şiiri - Ahmet Mustafa Kulaber

Bozuldu mu yoksa o eski dostluklar,
Aynaların fırtınasında boğulan sevda,
Bir yanda gül,
Bir yanda ateş,
Bıçaklar gözyaşları silmede,
Kimisine sehpaları kurmada.
Egosuna tat için, bir daha
Yoksulluk sehpaları can, can,
Öte yandan kahkaha...

Yozlaşan törelerin türküleri söylenir
Pembe şafaklar peşinde,
Aç gülüşün yaprakları oynar,
Kimi ağlar,
Kimi güler.
Kaderi öper...

Her vadide bir yankı dalgalanır,
Güç yokuşların dermanı ile.
İri başakların sarısına bulanır,
Kimi parlar,
Kimi söner...

Kimisinin iştahları boğazına takılır,
Kimisinin sevdaları parasına satılır.
Kimi umut, kimi yaşamı bekler
Bu kısa ömürlerin,
Akşamına yaz eder...