Kimi Zaman Şiiri - Gencay Coşkun

Güz demiştim dimi?
Oysa güz değildi o
Kızgın ve kırgın çıkılmış bir yazın
Küsme zamanının başlangıcıydı
Küsmeyle girilen güzün sonrasındaki
Kulaklarda beyazı uğuldatan kıştan
Çıkışı asla olmazdı
Baharı görmek
Bir dahaki hayata kalırdı ancak…

Her şey çok güzelken
Yada çok güzel olduğunu sanırken
Su akarken
Ben derken
Sevgili giderken
Daima kötüye vardır bir etken
Bu etkenler içinde edilgen bir yapı alıyorduk
Gördüğümüz şeyler göremediklerimizi gizlerdi kimi zaman
Her iyilikten bir kötülük
Her kötülükten bir iyilik çıkardı kimi zaman
Her ayrılıktan bir sevgi
Her sevgiden bir ayrılıkta çıkabilirdi
Zaman her şeye gebeydi
Hangi anda ne olacağı belli bile olmazdı
Bilerek dalıyorduk hayata
Kumdan kalelerle koruyorduk kendimizi
Zamanı gelince kumdan kalelerle gömülüyorduk
İçimizden taşan yaşanmışlığın
Hesap sonrası sonsuzluktu
Sonsuzluğa atılan adımlarda
Sevmeyi seviyordum bir tek
Bir tek o gerçek gibi gerçek
Gösteriyordu kendisini
Diğer maddelerin hepsi yalandı oysa
Zaman içerisinde mutlak kaybolacaklardı
Nicelerinin kaybolduğu gibi
Bir tek yaşanmışlık vardı
Sonrasında sonsuzluk
Sevgiyi hatırlardı küçük gönüller önce
Tutunulmuş bir zamanda
En büyük nimet sevgiydi sonsuz zamanda
Gönlümüzü götürdüğümüz yerde
Sevgilerimizde olacaktık mutlaka

Harman edilmiş düşüncelerle
Çıkılmış yollar hiç bitmezdi
Bittiğini sandığında
Büyük bir göç daha yeni başlardı
Her telaşta biraz daha yaşlanıyorduk
Yaşlandıkça birikiyordu yaşanmışlıklar
Nereye saklamıştım bulamıyordum
Bir solukluk limanlarımı
Aldığım her soluk bir başkasından emanetti aslında
Aslında aldığımız solukta
Kaç hayatın hikayesi
Kaç kelimenin gücü vardı
Yada güçsüzlüğü kimi zaman

Harman edilmiş düşüncelerle
Çıkılmış yollar hiç bitmezdi
Camadan bakışık yolculuklarda
Gönül kayması çok olurdu
Düşünceler bayramı olurdu içlerde
Ne gelirse aklına
Daha önce hiç uğramamışlardı sana aslında
Hani sen yoldasın ya
Yanına arkadaş olmak için sıraya girerlerdi
Sizi çağıran olmamıştı ya
Bu düşünceler insanın başına belaydı
Nereden gelir nereye giderler
Kim bilirdi ki kimi zaman

Kimi zaman
Ruh ölmeden göçmek isterdi
Tutanlara küserdi
Göz güzden başkasını görmezdi
Gördürenlere öfkeli
Kayıp zamanlarda kaybolurdum kimi zaman
Kimi zaman sesim soluğum kesilir
İçime atardım dünyaları
İçimde ne lazım acı varsa vardı
Acının lazımlığı mecburiyetlerin ortasında gelir
İstediği zaman giderdi ve ben
Bu cumhuriyette tek başıma kalırdım kimi zaman
Yalnızlığa öfkem değildi
Yaşatılanlara öfkem vardı kimi zaman
İstediğini alabilmek için bu ağır savaş nedendi
Ekmekte suda ortaydı
Gelin paylaşalım hayatı
Sonsuzlukta bir tek sevginin gücü vardı
Gerisi dedim ya yalandı..

Gerçekler içinde sanallığın girdaplarına kapılmıştık
Hayata yeni düşmüş gibi
Bakardım dünyaya
Yeşili görürdü gözlerim
Her şeyi yeşilden gelir sanırdım
Ama değildi öğretildi
Yanar içim
Umutsuzluklar içinde
Bir kuytu limanımı arardım
Bulsam bayram olacaktı günler
Gecelere yıldızlardan kolyeler çizecektim…

Ama olmadı…
Yankılanan sesim
Savrulan acım, kırılan yüreğimdi
Sen kırmızı, sen siyah
Katlimin en güzel cellatlarıydınız
Kaçmanıza gerek yoktu
Birde nereden çıktıysa bu beyaz
Aklın iplerini bırakırdım onun yüzünden
Hülyamın sonu yoktu biliyordum
Ama alışmak istemiyordum
Hayat içinde hayalle beslenmezsen
Sen aslında sen olmaktan çıkardın
Olmayacak gibiyse de hayalim
Nasıl olsa sadece ben ve yaratanım bilirdi
Bu bile bana yeterdi ama artmazdı da…

Kimi zaman
Gökyüzüm bile dar geliyordu bana
Ihlamur ağacının altında
Çelik çomak oynuyordum
Büyük adamlarla
Hep çomak bana denk geliyordu
Hangi çeliği kırdığı görüldüyse
İmkansızı yazıyordum kanımla canımla

Ansızın gidenlerim oluyordu kimi zaman
Üzülüyor ağlıyordum sessizce bir köşede
Ses çıkarsam
Sesime katılan nice gönül olacaktı
Ayakta duruyordum öyle
Heybetli bronz heykel gibi
Gel de içime sor ki
Vakitsizdi her ölüm
Siyah gibi üzülürdüm
Özlerdim gidenlerimi
Anılarım çoğalırdı
Eskiden edilen iki lakırdı özlem kokardı
Sevdiklerini teslim etmek sonsuzluğa
Ne zordu yürek bilir
Uzatırken ellerinle kefeni toprağa
Bir kıpırdanma hayali kurardım
Yalvararak yaratanıma kimi zaman
Bilirdim son hep aynı sondu bilirim
Nedense hep beraber gitmek isterdim
Bir anda geldiler
Bir anda gittiler
Var mıydılar yok muydular?
Yada bunlar düş kahramanlarıydılar…
Yaşanacaksa acılar
Yaşanacaksa hayat
Sabırlı olacaktık
Beyazın gidişinde
Bir gülüş kaldı geride
Ani gidişlerde…………….
……………………………

Gidenlerimi unutmuyordum

Hiçbir ZAMAN…….