Kimi Zaman Şiiri - İbrahim Demir

KİMİ ZAMAN

Ben seni ;
Bir güvercini kanadın da sevdim
Özgürlüğe uçup giden sevdalara
Ben seni;
Bir güvercinin yüreğin de sevdim
Delice atan, çırpınan sevdalara

Ben seni;
Bir mecnunun sevdasın da sevdim
Kimi zaman ALLAHA kimi zaman sana
Çöllerde kavrulan susuz bir yürek gibi
Kimi zaman seraplara kimi zaman kana kana

Ben seni;
Bir peygamberin mucizesin de sevdim
Bir ölüyü dirilten, bir çamura can veren
Kayıp şehirler de, yüreğim de kokunu duyar gibi
Kimi zaman kuyularda kimi zaman kar altın da kardelen

Ben seni;
Bir idam sehpasın da sevdim
Geçirilmişken kaçması imkansız ipler boynuma
Bir serçenin can verişi gibi
Kimi zaman cesurca kimi zaman korkaklığıma

Ben seni;
Bir cemre toprağa düşerken sevdim
İncitmemek için bedenini, narince usulca
Bir anne şefkatinin çocuğunu sever gibi
Kimi zman delice kimi zaman hırçınca

Ben seni;
Puslu bir gece zemherisin de sevdim
Kurşunlar beynim de,soğuk bedenime işlerken
Hey hat yüreğim yüreğinin cehennemin de yanar gibi
Kimi zaman sessiz sedasız kimi zaman donarken

Ben seni sende sevdim güzel gözlü sevdiğim
Karanlık bir şehrin karanlık sokakların da dolaşırken
Bir çocuğun karanlıktan korkup ürktüğü ğibi
Kimi ağlayarak kimi zaman koşarken….

İBRAHİM DEMİR