Kimi Sevsem Sensin-Attila İlhan...Bir Şi ...

kimi sevsem sensin / hayret
sevgi hepsini nasıl değiştiriyor
gözleri maviyken yaprak yeşili
senin sesinle konuşuyor elbet
yârim bakışları o kadar tehlikeli
senin sigaranı senin gibi içiyor
kimi sevsem sensin / hayret
senden nedense vazgeçilemiyor

ATTİLA İLHAN ustanın ölümsüz şiirlerinden biri. Birçok aşıkın dilinden düşürmediği ve tekrar tekrar yaşadığı ölümsüz dizeler… Konu; aşk’a, bir idole aşık olmak…

Aşk, öznel bir paylaşımdır. Aşka renk veren sevgilidir; ama asıl aşk sevgilinin gönlünde yaşanır. Fırtınalar orada kopar. Ben’den çok onun beni nasıl algıladığıdır. Sevgili beni nasıl görüyor? Şair, eski bir sevdanın, eski sevgilinin etkisinden kurtulamamıştır. Başka kadınlar biraz yaklaşınca birden eski sevgiliye dönüşmektedir. Aslında aşktır kadınları değiştiren. Daha önce “bir kadın” olan biraz konuşmaya başlayınca, seven bir kadına dönüşünce sigara içişi, yandan bakışıyla hep sana benzeyiveriyor. İlgi gören kadın hemen “sevilen kadın”a dönüşüyor. Sevgi, ilgi kadını güzelleştiriyor.

her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet
sarışın başladığım esmer bitiyor
anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli
dudakları keskin kırmızı jilet
bir belaya çattık / nasıl bitirmeli
gitar kımıldadı mı zaman deliniyor
kimi sevsem sensin / hayret
kapıların kapalı girilemiyor

Güzel bir ilişkiye başladığımda hemen unutulmayan kadının izleri ortaya çıkıyor ve hiçbir kopya aslının yerini tutmuyor. Renkler aslını yitiriyor, sevecen sözler bile yaralayıcı oluyor. Bir an önce kurtulmak istiyor. Müzik bile çekilmez oluyor. Gönül kapıları kapalıdır, orası rasgele güzellere açılmaz. “Gerçek aşk”a ulaşılmaz..

kimi sevsem sensin / senden ibaret
hepsini senin adınla çağırıyorum
arkamdan şımarık gülüşüyorlar
getirdikleri yağmur / sende unuttuğum
hani o sımsıcak iri çekirdekli
senin gibi vahşi öpüşüyorlar
kimi sevsem sensin / hayret
in misin cin misin anlamıyorum

Güzeller, aşkın özel bir şey olduğunu anlamıyorlar. Ben sendeki edayı, sevecenliği, kendinden emin, doğal kadını arıyorum. Onlar, şımarık…Olur olmaz şeylere gülüyorlar. Ama bir şey var ki benzer…Onlar da senin gibi vahşi öpüşüyorlar. Şair, cinselliğin sıradan olduğunu, biyolojik olduğunu, pek çok güzelle yaşanabileceğini ama aşkın çok özel olduğunu düşündürüyor bize.