Kimi Sevsem Şiiri - Ercan Keskin

Kimi sevsem hepsi bulut bulut uçarıydı;
Özlenen mevsimlerle düşlerimi süsleyen,
Bana bir şey söyleyen aşina bakışlardı ,
Hülyalara daldıkça içimi ürperten...

Kimi sevsem benden uzak mevsime sığmazdı;
Kışları hüzünlü ise yazları umutluydu,
Sonbahar ve ilkbahar mevsimden sayılmazdı;
Çünkü hepsi acı hatıralarla doluydu.

"Zamana Görelilik" belki de anlamsızdı?
Kimine göre mutlu hayatın başlangıcı;
Kimininse yenik düşmüş sevdanın utancı.
Yaprak döküm zamanı ayrılık aylarıydı...

Kişiye Görelilik hesaba katılmadı.
Kime sorsam asla şaşılası değildi;
Sonu başından belli şüphesiz yanılgıydı.
Kötü bir hikayenin son bölümü gibiydi...

Kimi sevsem eylüldü benle yağmur yağardı;
Gözyaşlarım sağnak hava kurşuni griydi,
Bulutların uğultusu gönül hatıramdı,
Gözleri nemli camdan sarkan buğu gibiydi...

Kimi sevsem içimde hicran yarası kaldı.
Belki sevememenin ,aşka layık olamadan;
Anımsadıkça sızım sızım kalp ağrısıydı.
Keşkeler pişmanlıklar kendini sağaltmadan...

Kimi sevsem ertleli aşkın son perdesiydi;
Finale yetişemeden aşka hep geç kaldım,
Yarım kalmış oyunun gerçek son sahnesiydi.
Düş gibi geldi geçti sevmelere doyamadım!

Kimi sevsem her şey güllük gülistanlıktı.
Korkunun girmediği, yapayalnız adanın;
Ön koşulsuz yaşama hakkı olan sevdanın,
Özgürlükle çevrili her yanı aydınlıktı.

Kimi sevsem hayaldi: Aslında hiç yoktular!
Gerçekleşme umudu olmayan sevdaların;
Başka evrende saklı yarım kalmış aşkların,
Hafızamda canlanan kahramanı oldular.

Kimi sevsem hepsi bulut gibi uçarıydı;
Özlenen mevsim gibi düşlerimi süsleyen,
Bana bir şey söyleyen aşina bakışlardı.
Hülyalara daldıkça içimi ürperten...