Kimi müslüman Şiiri - İmdat Çakmak

Kimi almış fermanını dağları aşar
Kimi feryad fÎgan eder dolup taşar
Nefsine esir olmuş düz yolda şaşar
Yirmibirinci asırda "kimi" müslüman

İmanı salih olan şeytanı yener
Haramla kurulan yuvalar söner
Kimiside fâizle temeller örer
Yirmibirinci asırda "kimi" müslüman

Kimi işine geldiği gibi islâmı yaşar
Üç helâl kazanıp iki hile katar
Kimi farzı bırakmış vâcibe koşar
Yirmibirinci asırda "kimi" müslüman

Başı sıkışınca Allahı anar
Derindir yarası durmadan kanar
Dermanı tüketmiş derdine yanar
Yirmibirinci asırda "kimi" müslüman

Kardeşi kardeşe vurdurur kimi
Artık bırakalım nefreti kîni
Karıştırmış birbirine gelenekle dîni
Yirmibirinci asırda "kimi" müslüman

Başını kapatmış dudağı boya
Kiminde ne vicdan var nede haya
İlim irfan dersin kalmışsın yaya
Yirmibirinci asırda "kimi" müslüman

Gülü sulamazsan elbetde solar
Kimi Bayramdan bayrama namazın kılar
Sanki ölüm yokmuş gibi zevkine dalar
Yirmibirinci asırda "kimi" müslüman

Milyarların olsa topraktır sonu
Dostunu düşmanını sen iyi tanı
İnsanın insana haramdır kanı
Yirmibirinci asırda "kimi" müslüman

Allahım kimseye vermesin keder
Kiminin bugünü dününden beter
Tedbiri bırakma takdÎri kader
Yirmibirinci asırda "kimi" müslüman

İmdadım içimde art niyet yokdur
İslâmı yaşayan belkide çoktur
Kalb kırma müslüman faydası yokdur
İçinde Allah korkusu olsun müslüman