Ne güneşi, ne ayı
Ben aslında kendimi kandırdım!
Mutluluğum;
Adeta bir kara taşın çiçek açmasına bağlıydı,
Güneşin de kendinden su çıkarmasına…
Hal böyleyken şeytane bir umutla,
Güzel bir melekten gene de onay bekledim.
Gel geç bu sevdadan pes et
Azrail’den tezkere bekle dediler.
Olmadı, ben gene çetin bir inatla
Her zaman senden hayat dolu bir işaret bekledim.
Adeta atom bombası patlamış toprakta,
Pembe pembe güllerin açmasını bekledim.
Dahası, sonsuz bir umutla
Boş boş bu iklimde baharı bekledim!
Ne güneşi, ne ayı
Ben aslından kendimi kandırdım!
_StzM_
06.04.2011/00:57
Kayıt Tarihi : 9.4.2011 01:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!