Kimi Anlatıyorum Senimi Kendimi Mi?

Güneşe sitemin olmasın yanan yüreğini terletiyor diye Harlı ateşe buz katma sönen ateş değil buza yazık olur Kopar hece, hece damlasında buhar olur kalırsın onsuzluğa Günlerin ayaz olur saflık kaybolur Köz olur alevlenir içinde küllerden doğar güneşinle ateşin... Hep, yeni damlalar ararsın yağmurlu sokaklarda İncinir yüreğin senden uzak diyarlara damlıyor Ruhunu kurak çöllere bırakıyor üzgün bakışların süzülüyor gözpınarları Koymuyor kimseleri damlalarına yağmuruna konduramıyor çisesini Kim bilir bellidir sonundaki incinmelerin ayak izleri Kuru bir yeri kalmıyor gözlerini sildiğin kâğıt peçetenin Susmayı özlüyor dilim, dilim isyan param parça Haykırışlar bütünleşmekten korkar gibi Anlatabiliyor muyum yüreğindeki sevdayı Yoksa ben kendimi mi anlatıyorum kıta, kıta mısra cümle satırlarına...