Kimi Şiiri - Mehmet Özden Biçer

Pek gariptir dünya hali, kimi ağlar kimi güler,
Çift kapılı bir handır bu, kimi gelir kimi gider.

Kimi sever yakınlaşır, sonra ağyâr olur gider,
Kimi de uzaktır önce, sonradan yâr olur gider.

Kimi aşık bülbüllerle, meşk eden gonca gül olur,
Kimi aşık bülbülleri, kanatan hâr olur gider.

Kimi içten yabancıdır, dıştan aşina görünür,
Kimi dıştan yabancıdır, içten pür nur olur gider,

Kimi sever anlaşılır, sevgi görür hörmet bulur,
kimi sever anlaşılmaz, davası sır olur gider.

Mevlana ve Yunus gibi saygı görür kimi veli,
Kimisi de Mansur gibi, avama hor olur gider.

Kimi önce Hakk’ı görmez, sonradan gözü açılır
Kimi ayan beyan görür, sonradan kör olur gider.

Kimi cahil cüdaradır, sonradan alleme olur,
Kimisi de cahil gelir, yine öyle cahil gider.

Kimisi yücelir önce, sonra azar zelil olur,
Kimiside zelil gelir bu dünyadan zelil gider.

Kimisi Hakk’a kul olur, Hakk’ın her emrini tutar,
Kimisi de nefse uyar, bu dünyadan rezil gider.

Kimi aşık Nesimi’yle, varlığından soyunur da,
Halk katında zelil olur, Hakk katında ehil gider.

Sen de geç şu benliğinden, Özden,soyun varlığından,
Varlığından soyunanlar, halil olur, halil gider.

13.07.2011