Kimesne Şiiri - Aykut Özdemir

Sen bir hayaletsin.
Sen kimesnesin.
Adını anmaya korktuğumsun.
Yüzünü görmeye utandığımsın.
Bana zarar veriyorsun bilmeden.
Ben duramam yolumda gitmeden.
Beni yolumdan alıkoyma.
Ne yardan ne serden ayrı koyma.
Desem de neye yarar.
Hakkımızda verildi karar.
Güzellikler sende.
Çirkinlikler bende.

Kanım aktı yollar kırmızıya döndü.
Gözyaşlarım çölü ıslattı.
Sen hayaletsin, sen vahasın.
Ben senin peşinde koşar varamam.
Varılmaz yollara düştüm.
Seni gökyüzünde görünce yandım.
Yana yana yoluma vardım.
Ben kaybolmuş bir yolcuyum.
Rehbere desem ki;
Hayaletli vahayı arıyorum.
Bana dehşetle güler.
Ben şehvetle ağlarım.
Çalışmalıyım durmadan.
Seni beni üzmeden.

Belki bir gün ayın 14'ü olur.
Ormanda aya bakarız.
Derim ki sana;
Ay bana senin yolunu gösterdi.
Zamanda koşarak geldim yanına.
Bir masal anlatır bir şiir söylerim.
Acılarımı kanatır dökülür sözlerim.
Yerden toprak alırım.
Bakarım çöl toprağı mı.
Eğer değilse,
Eğer orman toprağıysa
Burası değil benim yurdum.
Eğer sen yanımdaysan her şey serap.
Sen hayaletsin, sen yalansın.
Beni çöllere gönderin ben vahama koşarım.