Kime yazıldığı bilinmeyen bir soru gibisin

Kime yazıldığı bilinmeyen bir soru gibisin
Cevabını aradım aşk çıktı sen çıktın

Sen sessizleşince,sesimden suların şarkısı çalınırdı.Suskun dertlerimin bütün halleri sergilenirdi.Kim_sesiz kalırım şehrin orta yerinde.Aşk araması yapıyor sivil aşkın tecimenleri,üstümde senli bir şiir çıktı yakaladılar. Ne yapayım seni yazıyorum her dem.
Büyük şehir ki ortasında sen, kıyısı ben..Gidiyoruz metropoliten zevklerin sonelerine.
Dağılırım, serpişirim,kuytu mahallerin çimenlerine.Yüreğimde karanlık bendler yükselir.Bir yanım ikiz kuleler,bir yanım sensiz gecekondu özlemler.Saçı ve sakalları uzamış, durumların fotojeniğiyim.Kendime çekmişim kent içre sensiz ötelere.
Bir karınca dolaşıyor kalbimin atan yerinde…Bir karında topluyor tutkularını İstanbul’un onca trafiğini aşarak seni bana taşıyor.Kışa,aşka, yalnızlığa nemalanıyoruz.
Elime alıyorum,sensiz gülleri,yüreğimde yetiştiriyorum,düştüğü zamandan kaldırıyorum
ve özneleşen gelmeni asıyorum ruh ağacıma.Amaçlarım susayınca susuyorum,annesi tarafından korkutulan masum bir çocuk gibi.Ama sen konuş içimde,sen bağır içimde.
Sen konuştukça sözceler bereketli pamuk tarlası gibi beyazca raks ediyor
sen konuştukça sana d-okunuyorum sankilerim.Sancılarımda sanrılarım sarılır.,benimle.. okunursan bilinmezliğe bilmediğim bir ırmakta yıkanır umutlarımız.akar parmak arasından sevda pınarımız. Oltası hazır bir balıkçı gibi bana yakalanmanı bekliyor aşk.Yakalanırım sana.Sessizliğini_kimse-sizliğini emmek istercesine bebekleşir.Ağlarımla ağlarım yanında.
Sen sen ol... beni emzir tutkularında dahası hayal ettiklerimi.
Konuşmak isteyen suskun sevdamla konuş,aynalarımı toparla senli konuşmalarla travma geçiren içlemlerim .susma..Dilinde yaralar benli de olsa,bensiz de olsa susma aşka.
Yalnızlığım kan-ırtsa da... su serp üşümelerime.Kimliksizliğini açıklamayan uzak akışlarımız üzmesin seni.Sen susun.Su akışır suya.

Tüm kavuşamamalarımız 'sessizliğe' ulansa da,aramızda Çin sedleri örülse de
yalnızlığım benim ilk kervansarayım uğramak istersen uğurlarını bozdur da gel.
Hatta yalnızlığını azaltan başka ederler çıksa da kullan benim yolumda..

Aynı anda aynı şeyi düşlere almak mümkünmüş meğer, dil susar,yürekler Türkçe anlatamaz sensizliği biraz yabancı sözceler giriyor ki aşk yabancı sözcük,ben sana yabancı olavak o kadar.Öyleyse atıyorum geleceğe güneşi.Biraz ışılda umutlara.Seni bir tanıdık saysın geleceğimiz.Aynı cümleleri harca aşk panayırında,her aşığın dükkanından biraz benden al.Biriktir beni,küresel krizim geçerse, aramızdaki buzul ağuşlar erirse, bir de eskilerim eskirse bil ki seni yazmış kader. Benim için tüm günlerden başka bir gün değildi senli olduğum günceler.Zamanın bölünüşünü senli her anın toplamıyla meşgüldüm.İlginç bir güncenin orta yerinde Zind ile konuşuyor zindelerim.
Bir kurgu tilmizinden temiz bir an öğreniyorum,.
Bana “bakışını gösteren” samimi içlenişler öğreniyorum.Leyla’dan çok farklısın.Leyla çirkindi,Leyla sosyal değildi senin kadar,Leyla aşk zenginiydi.Acep Leyla kadar zengin misin? Duyuyorum ,anımsıyorum nehirlerinin çağıldamalarını,imkansız şarklar besteleyip gözyaşlarınla okuduğunu biliyorum.Ya bu yeter mi Leyla olmana,ben Mecnun’un atasıyken.Serin ve sakin bir bekleme ekle dert denizi akıyor aşkımıza.
Bir gülümsemen dalgalandırıyor.Bir bakışın çılgın gelişleri akıtıyor.
Bu olgun sular susarsa gecemize.Bu senli dalgalar kapanırsa uçuk özlerime.
Sen en iyisi günışığını taşı cebinde.Karanlığın her köşesinde beni senden çalmak isteyen onca güzel ırmak çağıldarken.
Hadi,sen gün ışığını yolla aşkıma.Karanlık katran bir gecede gidenin yüzü yüreğimde resim sergisi…sonrası yok bunun..ve olmamalı da...
sadece bir 'hadi...! ' demeni özetliyorum
Kışkırtır bana gelmeleri,bana dönmeleri.dünyan o gün senin için dönsün.
Kışkırtmadan usulca bir aşk getirme,aşklaşmış bizli karışımdan karışmış bir sevda boğazı aç .Ben Marmara,sen Karadeniz ,buluştursun özlem gemimiz sularımızın karışacağı bir güne.Bu hadiyi çok içledim. Birikmiş yılların..
diyesim geliyor. Şimdi tam zamanındayım yaşamanın Ya Rab bunu da çok görme..