Herbir Akşam Vakitlerinden Gece Yarılarına kadar..
Hele Yokmu Sabaha Karşı Can..içim öyle bir kanar..
Ki sorma gitsin be..
Kanamaları Durdurmak İçin İçki şişelerine dalar..
Bakar yüzüme iki tokat çakar kader celmeyide çakar..
Sanar ki unuturum..Ben onun yollarında kaybolurum..
Hani onu sevdiğimi bilmiyor ya bununla avunurum..
Ki nerden bilsin be..
Bir Bilse belki bakmaz yüzüme diye korkuyorum..
Nerde ve nasıl bir hata yaptıgımı sorguluyorum..
Tam bir yıl oldu ya kalbim daha cok erken derken..
Gözlerinde bu aşkın filizlenmesini ararken..
Ki bana mı kaldı be..
Ben onu sara nöbetleri geçirir gibi severken..
Bu aşkın kalbine mezar taşını dikmek için cok erken..
El Fatihasını bilmediğim bu gurur öylece durur..
Hiçbir şey diyemez dilim bu aşkı sayıklarken kurur..
Ki susuz kaldım be..
Zaten kan revan için kalmış yüregimi sadece gözlerin vurur..
İşte o yüzden sende bu yürekle birlikde yanma diye susturur...
Kayıt Tarihi : 29.12.2008 23:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!